దేవుడు తన్ని తాను మనకి మూడు విధానాల్లో వెల్లడిపరిచినందువల్ల ఆయన నిజమైనవాడని మనకి తెలుసుః సృష్టియందు, ఆయన వాక్యంయందు మరియు ఆయన కుమారుడైన యేసుక్రీస్తునందు. దేవుని ఉనికి యొక్క అతి ప్రాధమికమయిన సాక్ష్యం ఆయన చేసినది మాత్రమే.
“ఆయన అదృశ్యలక్షణములను, అనగా ఆయన నిత్యశక్తియు, దేవత్వమును, జగదుత్పత్తి మొదలుకొని సృష్టింపబడిన వస్తువులను ఆలోచించుటవలన తేటపడుచున్నవి గనుక వారు నిరుత్తురులై యున్నారు” (రోమీయులు 1:20). “ఆకాశములు దేవుని మహిమను వివరించుచున్నవి. అంతరిక్షము ఆయన చేతిపనిని ప్రచురపరచుచున్నది” (కీర్తన 19:1).
ఒక పొలం మధ్యలోకనుక, నేను ఒక చేతి గడియారాన్ని చూస్తే, అది ఎక్కడినుండో “ప్రత్యక్ష్యమైయిందని కానీ, లేక అది అక్కడే ఎప్పుడూ ఉందనికానీ నేను అనుకోను. ఆ గడియారపు రూపకల్పన మీదన ఆధారపడి, దానికి ఒక రూపకర్త ఉన్నాడని నేను అనుకుంటాను. కానీ, లోకంలో మన చుట్టుపట్ల చాలా ఎక్కువ రూపకల్పనా మరియు ఖండితం ఉన్నాయి. కాలం యొక్క మన కొలత, చేతి గడియారాలపైన ఆధారపడదు కానీ దేవుని చేతిపని పైన ఆధారపడి ఉంది- భూమి యొక్క నియమానుసారమైన భ్రమణము ( మరియు సెసిమ్ -133 ఏటమ్ యొక్క వికిరణోత్తేజిత రసాయన లక్షణాలు). జగత్తు గొప్ప విన్యాసాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది మరియు ఇది ఒక రూపకర్తకోసం వాదిస్తుంది.
నాకు కనుక రహస్యలిపిలో ఉన్న ఒక సందేశం కనిపిస్తే, ఆ లిపిని విడగొట్టడానికి సహాయపడేటందుకు నేను ఒక గుప్తభాష నిపుణిని కోసం శోధిస్తాను. ఆ లిపిని సృష్టించి, సందేశాన్ని పంపించిన ఒక మేధావి ఉన్నాడన్నది నా తలంపు అవుతుంది. మనం మన శరీరాలలో ఉన్న ప్రతి జీవకణంలో మోసే “డిఎన్‌యే” కోడ్ ఎంత క్లిష్టమైనది? డిఎన్‌యే యొక్క జటిలత్వం మరియు ఉద్దేశ్యం, రహస్యలిపి యొక్క మేధావి అయిన ఒక లేఖకునికోసం వాదించదా?
దేవుడు ఒక జటిలమైన మరియు చక్కగా శృతి చేయబడిన భౌతికమైన లోకాన్ని సృష్టించడమేకాక; ఆయన ప్రతి వ్యక్తి హృదయంలో ఒక నిత్యత్వపు భావనని స్థిరపరిచేడు ( ప్రసంగి 3:11). కంటికి కనిపించేదానికన్నా జీవితంలో ఎక్కువ ఉందని, ఈ ఐహికమైన క్రమణికకన్నా ఎక్కువ ఉన్నతమైన ఒక ఉనికి ఉందని, మానవజాతికి ఒక అంతర్లీనమైన గ్రాహ్యత ఉంది. మన నిత్యత్వపు ఇంద్రియజ్ఞానం కనీసం రెండు విధాల్లో ప్రత్యక్ష్యపరచబడుతుంది: ధర్మశాస్త్రానికి ఆకారాన్ని ఇవ్వడం మరియు ఆరాధన.
చరిత్రంతటా ప్రతి శిష్టతా కొన్ని నైతికమైన ధర్మశాస్త్రాలకి విలువనిచ్చింది. అవి ఆశ్చర్యకరంగా సంస్కృతికీ సంస్కృతికీ తుల్యమైనవే. ఉదాహరణకి, ప్రేమ అన్న భావం సర్వత్ర గుణ్యమైనది, అయితే అబద్ధం పలకడం అన్న చర్య సర్వత్ర దండనకి అర్హమైనది. ఈ సామాన్యమయిన నీతి- మంచి చెడుల ఈ వసుదైక నీతి- మనకి ఇటువంటి ధర్మాధర్మ శంకలని ఇచ్చిన సర్వశ్రేష్టుడైన, నైతికమైన జీవిని సూచిస్తుంది.
అదేవిధంగా, లోకమంతటా ఉన్న మనుష్యులు, సంస్కృతితో ఏ సంబంధం లేకుండా ఆరాధన యొక్క ఒక పద్ధతిని ఎప్పుడూ అవలంబించుకున్నారు. ఆరాధన యొక్క విషయం మారవచ్చు, కానీ “ అధికోన్నతమైన శక్తి” యొక్క భావం మానవుడు అవడానికి ఒక నిరాకరించలేని భాగం. ఆరాధించే ఇచ్ఛ దేవుడు మనలని “తన స్వరూపమున” సృష్టించేడన్న” (ఆదికాండం 1:27) సత్యంతో ఏకీభవిస్తుంది.
దేవుడు తన్ను తాను మనకి తన వాక్యం అయిన బైబిల్ ద్వారా వెల్లడిపరచుకున్నాడు. లేకఖనమంతటిలో ఆ దేవుని యొక్క ఉనికి ఒక స్వయంవిదితం అయిన సత్యంగా చూడబడింది( ఆదికాండము 1:1; నిర్గమకాండము 3:14). బెంన్జామిన్ ఫ్రేంక్లిన్ తన ఆత్మకథ రాసినప్పుడు, అతను తన ఉనికిని నిరూపించుకోవడంలో సమయాన్ని వ్యర్థం చేయలేదు. అదేవిధంగా, దేవుడు ఆయన గ్రంధంలో తన ఉనికిని నిరూపించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ, ఎక్కువ సమయాన్ని వెచ్చించలేదు. బైబిల్ యొక్క జీవితం- మార్చే స్వభావం, తమ న్యాయవర్తన మరియు దాని రాతలని అనుసరించిన అద్భుతాలు ఎక్కువ సమీపంగా ఉండే చూపుకి అధికారాన్ని కలుగజేయటానికి తగినంతది.
దేవుడు తన్ను తాను వెల్లడిపరచుకున్నది తన కుమారుడైన యేసుక్రీస్తు ద్వారా ( యోహాను 14:6-1). “ ఆదియందు వాక్యముండెను మరియు వాక్యము దేవుడాయెను. వాక్యం శరీరధారియై మన మధ్య నివసించెను. ఏలయనగా దేవత్వము యొక్క పరిపూర్ణత శరీరముగా క్రీస్తునందు నివసించుచున్నది( కొలొస్సయులు 2:9).
యేసు యొక్క అద్భుతమైన జీవితంలో, ఆయన పాతనిబంధన యొక్క ధర్మశాస్త్రాలని పరిపూర్ణంగా గైకొని, అభిశక్తునికి సంబంధించిన (మత్తయి 5:7) ప్రవచింపులనన్నిటిని నెరవేర్చేడు (మత్తయి 5:17). ఆయన తన సందేశాన్ని ప్రమాణపూర్వకంగా సిద్ధిపరచడానికి మరియు తన దైవానికి సాక్ష్యమివ్వడానికీ లెక్కలేనన్ని కృపగల మరియు బాహాటమైన అద్భుతాలని చేసేడు( యోహాను 21:24-25). అటుపిమ్మట ఆయన శూలారోపణ యొక్క మూడుదినాల పిమ్మట ఆయన మృతులలోనుండి లేచేడు. ఆ సంగతి కండ్లారా చూసిన సాక్ష్యులవల్ల ధృవీకరించబడింది. యేసు ఎవరో అన్న సాక్ష్యాలు చారిత్రిక దస్తావేజులో విస్తారంగా ఉన్నాయి. అపొస్తలు పౌలు చెప్పినట్టు ఈ సంగతి “మరుగైయుండలేదు” (అపొస్తుల కార్యములు 26:26).
దేవుని గురించి తమ స్వంత అభిప్రాయాలుండే నిత్యశంకితులు ఎప్పుడూ ఉంటూ ఉంటారని మరియు వారు దాని ప్రకారమే సాక్ష్యాన్ని చదువుతారని మనం గుర్తిస్తాం. మరియు కొంతమందిని ఎంత సాక్ష్యమైనా సరే, ఒప్పించలేదు( కీర్తన 14:1). ఇదంతా ఆఖరికి విశ్వాసమే( హెబ్రీయులు 11:6).