ఎలీహు మనిషి ప్రవర్తన గురించి మాట్లాడుతున్నాడు. (1-8)
దేవుని గొప్పతనాన్ని గుర్తించడం కంటే స్వీయ-సమర్థనకు ప్రాధాన్యతనిస్తూ, ఖగోళ రాజ్యంపై అతని దృష్టిని మళ్లించడం కోసం ఎలిహు జాబ్‌ను విమర్శించాడు. స్వర్గం మనకు చాలా దూరంలో ఉంది మరియు దేవుని స్థానం వారి స్థానాన్ని కూడా మించిపోయింది. మన అతిక్రమాలు మరియు మన భక్తి క్రియలు రెండింటి నుండి ఆయన ఎంత దూరంలో ఉన్నారో ఇది హైలైట్ చేస్తుంది. అందువల్ల, నెరవేరని అంచనాల గురించి మనం విలపించడం అన్యాయమైనది మరియు బదులుగా, మన మెరిట్ వారెంట్ కంటే ఎక్కువ అందుకున్నందుకు కృతజ్ఞతలు తెలియజేయాలి.
బాధల కారణంగా కేకలు వేసే వారిని ఎందుకు పరిగణించరు. (9-13)
అణచివేతకు గురైన వారిపై అణచివేతకు గురైన వారి విజ్ఞప్తుల పట్ల దేవుడు ఉదాసీనంగా కనిపిస్తున్నాడని యోబు తన అసంతృప్తిని వ్యక్తం చేశాడు. దైవిక న్యాయం యొక్క సూత్రాలను దేవుని పరిపాలనతో సమన్వయం చేయడంతో అతను పట్టుబడ్డాడు. ఎలీహు ఈ విషయంపై వెలుగునిస్తూ ఈ గందరగోళాన్ని పరిష్కరిస్తాడు. తరచుగా, ప్రజలు తమ కష్టాలలో అల్లిన ఆశీర్వాదాలను గుర్తించడంలో విఫలమవుతారు మరియు వాటికి కృతజ్ఞతలు తెలియజేయడంలో విఫలమవుతారు. తత్ఫలితంగా, దేవుడు తమ కష్టాల నుండి తమను రక్షిస్తాడని వారు ఊహించలేరు. కష్టాల మధ్య ఆనందాన్ని పొందే శక్తిని అందిస్తూ, చీకటి సమయంలో కూడా దేవుడు ఓదార్పునిస్తాడు.
నిరాశ మరియు చీకటి క్షణాలలో, దేవుని ప్రావిడెన్స్ లోపల ఉనికిలో ఉంది మరియు జీవనోపాధి యొక్క మూలాన్ని వాగ్దానం చేస్తుంది, సహించటానికి మరియు ఓదార్పుని కూడా కనుగొనడానికి మాకు శక్తిని ఇస్తుంది. దేవుడు మన కోసం సిద్ధం చేసిన సౌకర్యాన్ని విస్మరిస్తూ మన కష్టాలపై ప్రత్యేకంగా దృష్టి కేంద్రీకరించినప్పుడు, మన ప్రార్థనలకు దేవుడు తన ప్రతిస్పందనను నిలిపివేయడం సమర్థనీయమవుతుంది. శరీరాన్ని బెదిరించే ప్రతికూలతలు కూడా ఆత్మకు హాని కలిగించలేవు. మన బాధలను తగ్గించమని దేవుణ్ణి వేడుకుంటున్నట్లయితే మరియు అవి కొనసాగుతున్నాయని గుర్తించినట్లయితే, అది దేవుని శక్తి లేకపోవటం లేదా స్పందించకపోవడం వల్ల కాదు, కానీ మన వినయం లోపించినందున.
యోబు అసహనాన్ని ఎలీహు మందలించాడు. (14-26)
శ్రేయస్సు సమయాల్లో మాదిరిగానే, మన అదృష్టాలు కదలకుండా ఉంటాయని మేము తరచుగా ఊహిస్తాము; అదేవిధంగా, కష్టాల సమయంలో, మన కష్టాలు ఎప్పటికీ ఆగవని నమ్ముతాము. అయినప్పటికీ, శాశ్వతమైన సరసమైన లేదా దుర్భరమైన వాతావరణాన్ని ఆశించడం అవాస్తవమైనట్లే, రేపు ఈరోజు ప్రతిబింబిస్తుందని ఊహించడం అశాస్త్రీయం. యోబు తన దృష్టిని దేవుని వైపు తిప్పినప్పుడు, అతను నిరుత్సాహానికి కారణం కాదు. స్పష్టమైన తప్పులు సరైనవని రుజువు చేయబడి, కలవరపరిచే విషయాలు స్పష్టం చేయబడి, సరిదిద్దబడే తీర్పు యొక్క రోజు మనకు ఎదురుచూస్తుంది.
మన కష్టాల మధ్య దైవిక అసంతృప్తి ఉంటే, అది సాధారణంగా దేవునితో మనకున్న అసమ్మతి, మన చంచలత్వం మరియు దైవిక ప్రావిడెన్స్‌పై మనకు నమ్మకం లేకపోవడం వల్ల వస్తుంది. ఇది యోబు పరిస్థితిని ఖచ్చితంగా ప్రతిబింబిస్తుంది. అతను ఉద్దేశ్యం లేకుండా మాట్లాడిన సందర్భాలు మరియు అవగాహన లేని మాటలు మాట్లాడిన సందర్భాలు ఉన్నందున, యోబును వినయం చేయమని దేవుడు ఎలీహును ఆదేశించాడు. మన బాధలలో, మన బాధల పరిమాణాన్ని మాత్రమే కాకుండా దేవుని దయ యొక్క అపారతను నొక్కి చెప్పాలని గుర్తు చేద్దాం.