ఎలీఫజు యోబును గద్దించాడు. (1-6)
సాతాను యోబును బాధలకు గురిచేయడం ద్వారా నిష్కపటమని బహిర్గతం చేయాలని లక్ష్యంగా పెట్టుకున్నాడు. జాబ్ స్నేహితులు, అతని బాధ మరియు అసహనంతో ప్రభావితమై, అతనిని కపటుడిగా తప్పుగా ముద్ర వేశారు. ముగుస్తున్న సంఘటనలను అర్థం చేసుకోవడానికి, ఈ దృక్పథాన్ని ఉంచడం చాలా ముఖ్యం. ఎలీఫజ్, జాబ్ యొక్క బాధల పట్ల సానుభూతిని వ్యక్తం చేస్తూ, అతని కష్టాలను దుర్బలత్వం మరియు నిరుత్సాహానికి కూడా ఆపాదించాడు. ప్రజలు తరచుగా ఉపాధ్యాయులుగా ఉన్న వారి పట్ల సానుభూతి కలిగి ఉండరు. మంచి ఉద్దేశం ఉన్న సహచరులు కూడా కొంచెం నొప్పిని లోతైన గాయంగా భావించవచ్చు. కాబట్టి, కష్టాలను అనుభవిస్తున్న వారి దృష్టిని బాధలపై దృష్టి పెట్టకుండా మరల్చడానికి దీని నుండి నేర్చుకోండి మరియు బదులుగా, వారి పరీక్షల మధ్య దేవుని కరుణా స్వభావాన్ని ఆలోచించమని వారిని ప్రోత్సహించండి. దేవుని ప్రతి బిడ్డ తన అసమానమైన వేదనను దృష్టిలో ఉంచుకుని, వారి స్వంత బాధలను అధిగమించడానికి అత్యంత ప్రభావవంతమైన మార్గాన్ని కనుగొనే క్రీస్తు యేసు వైపు వారి చూపు మరల్చడం కంటే దీనిని సాధించడం కంటే మెరుగైన మార్గం ఏమిటి?
మరియు దేవుని తీర్పులు చెడ్డవారి కోసం అని నిర్ధారిస్తుంది. (7-11)
ఎలీఫజ్ రెండు అంశాలతో వాదించాడు:
1. సత్ప్రవర్తన కలిగిన వ్యక్తులు ఎప్పుడూ అలాంటి నాశనానికి గురికారని ఆయన పేర్కొన్నారు. ఏది ఏమైనప్పటికీ, నీతిమంతులు మరియు దుర్మార్గులు జీవితంలో మరియు మరణంలో ఒకే విధమైన సంఘటనలను ఎదుర్కొంటారని
ప్రసంగి 9:2 వెల్లడిస్తుంది; నిర్ణీత అసమానత మరణం తర్వాత తలెత్తుతుంది. తరచుగా, కాదనలేని సత్యాలను తప్పుగా అర్థం చేసుకోవడం వల్ల మన తీవ్రమైన తప్పులు ఉత్పన్నమవుతాయి.
2. ఎలిఫజ్ కూడా దుర్మార్గపు వ్యక్తులు తరచూ అలాంటి వినాశనానికి గురవుతారని కూడా నొక్కి చెప్పాడు. అతను దీనిని వ్యక్తిగత పరిశీలనలతో రుజువు చేస్తాడు, ఇది సాధారణ సంఘటన.
ఎలీఫజు దర్శనం. (12-21)
పరిశుద్ధాత్మ మనతో కమ్యూనికేట్ చేయగల సమయంగా ఆత్మపరిశీలన మరియు హృదయ నిశ్చలత
కీర్తనల గ్రంథము 4:4 యొక్క ప్రాముఖ్యతను నొక్కి చెప్పే దర్శనాన్ని ఎలిఫజ్ పంచుకున్నాడు. ఈ దర్శనం అతనిలో తీవ్ర భయాన్ని నింపింది. మానవత్వం పతనం అయినప్పటి నుండి, దైవిక సందేశాలను స్వీకరించడం చాలా ఎక్కువగా ఉంది, ఎందుకంటే ఈ కమ్యూనికేషన్‌లు శుభవార్తలను అందించలేవని ప్రజలకు తెలుసు. పాపాత్ములైన మానవాళికి తమ ప్రభువు మరియు యజమాని అయిన వారి సృష్టికర్త అయిన దేవుని కంటే ఉన్నతమైన నైతిక స్థితిని పొందడం ఎంత సాహసోపేతమైనది? మానవజాతి యొక్క అహంకారం మరియు దురభిమానం నిజంగా దిగ్భ్రాంతిని కలిగిస్తాయి, ఇది దేవుని అద్భుతమైన సహనాన్ని నొక్కి చెబుతుంది.
మానవ ఉనికిని పరిగణించండి. మన పెళుసైన భౌతిక శరీరాల పునాది దుమ్ముతో తయారు చేయబడింది మరియు అది చివరికి దాని స్వంత బరువుతో విరిగిపోతుంది. మనమందరం, రూపకంగా చెప్పాలంటే, ధూళిపై నిలబడి ఉన్నాము. కొందరికి ఇతరుల కంటే పెద్ద ధూళి ఉండవచ్చు, కానీ ఇప్పటికీ భూమి మనకు మద్దతు ఇస్తుంది మరియు చివరికి అది మనల్ని తిరిగి పొందుతుంది. మానవులు సులభంగా పగిలిపోతారు; చిమ్మట నెమ్మదిగా తినడం వంటి దీర్ఘకాలిక వ్యాధి కూడా వాటిని వేగంగా ఓడించగలదు. అటువంటి బలహీనమైన జీవి దేవుని శాసనాలలో నిజమైన తప్పును కనుగొనగలదా?
మానవ మరణాలను పరిశీలించండి. జీవితం నశ్వరమైనది, త్వరలో వ్యక్తులు నరికివేయబడతారు. అందం, బలం మరియు జ్ఞానం మరణం నుండి వారిని రక్షించడంలో విఫలం కావడమే కాకుండా, ఈ లక్షణాలు వారితో నశిస్తాయి. వారి ప్రాపంచిక వైభవం, సంపద మరియు అధికారం వారిని అధిగమించవు. ఒక బలహీనమైన, పాపాత్ముడు, మరణానికి లోనైనవాడు, తమ సృష్టికర్త అయిన దేవునిపై నైతికంగా ఉన్నతిని ప్రకటించే ధైర్యం చేయగలడా? కాదు, వారి బాధలను నిరసించే బదులు, వారు శోచనీయ స్థితిలో లేరని ఆశ్చర్యపడాలి.
సృష్టికర్త ప్రమేయం లేకుండా మానవాళి శుద్ధి సాధించగలదా? దేవుడు పాపాత్ములను నిర్దోషులుగా మరియు అపరాధం నుండి విముక్తునిగా ప్రకటిస్తాడా? వారు వాగ్దానం చేసిన విమోచకుని నీతిని మరియు దయతో కూడిన సహాయాన్ని వారు స్వీకరించకుండా ఆయన అలా చేస్తాడా? ఒకప్పుడు ఆయన సన్నిధిలో సేవకులుగా ఉన్న దేవదూతలు కూడా వారి అతిక్రమణల పర్యవసానాలను తప్పించుకోలేదు. దేవుణ్ణి గుర్తించకుండా జీవించే వారి పట్ల స్పష్టమైన సానుభూతి ఉన్నప్పటికీ, పడిపోయిన దేవదూతల విధి వలె వారి విధి అనివార్యం, మరియు అది క్రమంగా వారిని చేరుకుంటుంది. అయినప్పటికీ, అజాగ్రత్త పాపులు రాబోయే పరివర్తనను అంచనా వేయడంలో విఫలమవుతారు మరియు వారి అంతిమ విధిని ఆలోచించడంలో నిర్లక్ష్యం చేస్తారు.