ఇశ్రాయేలుపై దేవుని ఉగ్రత. (1-7)
ప్రవక్త యొక్క మాటలను వినమని భూలోక నివాసులందరికీ పిలుపు వస్తుంది. నీతిమంతులుగా నటించేవారికి దేవుని పవిత్రమైన ఆశ్రయం కవచం కాదు. వారు ఎత్తైన పర్వతాల వంటి ఉన్నత స్థాయి వ్యక్తులు అయినా, లేదా లోయల వంటి అణగారిన వ్యక్తులు అయినా, దేవుని తీర్పుల నుండి తమను లేదా భూమిని రక్షించుకోలేరు. దేవుని ప్రజలలో పాపం ఉన్నట్లయితే, అతను వారిని విడిచిపెట్టడు మరియు వారి పాపాలు ముఖ్యంగా అవమానాన్ని కలిగిస్తాయి. మనం పాపపు బాధను అనుభవించినప్పుడు, మన బాధలను కలిగించే నిర్దిష్ట పాపాన్ని గుర్తించడం చాలా అవసరం.
వ్యక్తులు మరియు గొప్ప ప్రాముఖ్యత కలిగిన ప్రదేశాలు ఆధ్యాత్మిక రుగ్మతలకు ఎక్కువగా గురవుతాయి. నాయకులు మరియు పాలకుల తప్పులు నిస్సందేహంగా వారి అతిక్రమణలకు నేరుగా అనుగుణంగా కఠినమైన శిక్షలను ఎదుర్కొంటారు. వారు విగ్రహాలకు అంకితం చేసినది ఎప్పటికీ వృద్ధి చెందదు లేదా వారికి ఎటువంటి ప్రయోజనాన్ని కలిగించదు. ఒక పాపాత్మకమైన కోరిక ద్వారా సంపాదించిన ఏదైనా లాభం చివరికి మరొకదానిపై వృధా అవుతుంది.
జెరూసలేం మరియు ఇతర నగరాలకు వ్యతిరేకంగా, వారి జాగ్రత్తలు వ్యర్థం. (8-16)
ప్రవక్త ఇజ్రాయెల్ యొక్క భయంకరమైన స్థితిపై దుఃఖిస్తున్నాడు కానీ గాత్‌లో దానిని ప్రసారం చేయకుండా సలహా ఇస్తాడు. దేవుని ప్రజల పాపములలో లేదా దుఃఖములలో సంతోషించువారిని మనము మునిగిపోకూడదు. బదులుగా, దుఃఖిస్తున్నవారు సాంప్రదాయకంగా చేసే విధంగా మనం మనల్ని మనం తగ్గించుకోవాలి మరియు యెరూషలేములోని ప్రతి ఇంటిని దుఃఖించే స్థలంగా, "ధూళి ఇల్లు"గా మార్చాలి. దేవుడు ఇంటిని ధూళిగా మార్చినప్పుడు, అతని అధికారానికి లోబడి, అతని శక్తివంతమైన హస్తం ముందు మనల్ని మనం తగ్గించుకోవడం మన కర్తవ్యం. అనేక ప్రదేశాలు ఈ శోకంలో చేరాలి, ఎందుకంటే వారి పేర్లు వారికి సంభవించే బాధలను ముందే తెలియజేసే అర్థాలను కలిగి ఉంటాయి, దేవుని ఉగ్రతకు సంబంధించిన పవిత్ర భయాన్ని ప్రజలను మేల్కొల్పడానికి ఉద్దేశించబడ్డాయి.
క్రీస్తు తప్ప మిగిలిన అన్ని ఆశ్రయాలు తమపై నమ్మకం ఉంచిన వారికి మోసపూరితమైనవిగా నిరూపించబడతాయి. ఇతర వారసులు చివరికి స్వర్గ వారసత్వాన్ని మినహాయించి ప్రతి ఆస్తిని వారసత్వంగా పొందుతారు మరియు దేవుని నుండి మాత్రమే వచ్చే గౌరవం మినహా అన్ని ప్రాపంచిక కీర్తి అంతిమంగా అవమానంగా మారుతుంది. పాపులు ప్రస్తుతం తమ పొరుగువారి బాధలను విస్మరించవచ్చు, కానీ శిక్ష కోసం వారి వంతు అనివార్యంగా వస్తుంది.