విశ్వాసం ద్వారా సమర్థించబడాలనే సిద్ధాంతం అబ్రహం విషయంలో చూపబడింది. (1-12)
యూదు ప్రేక్షకుల దృక్కోణాలకు అనుగుణంగా, అపొస్తలుడు మొదట్లో అబ్రాహాము యొక్క మాదిరి దృష్టిని ఆకర్షిస్తాడు, వీరిని యూదులు తమ అత్యంత ప్రసిద్ధ పూర్వీకుడిగా గౌరవిస్తారు. వివిధ అంశాలలో అబ్రహం యొక్క గొప్ప హోదా ఉన్నప్పటికీ, అతని మోక్షం ఇతరులతో సమానంగా దయ మరియు విశ్వాసంతో పాతుకుపోయినందున, అతను దైవిక సన్నిధిలో ప్రగల్భాలు పలికేందుకు కారణం లేదు. అతని దైవిక పిలుపు మరియు అప్పుడప్పుడు విధేయత మరియు విశ్వాసంలో లోపాలను విస్మరిస్తూ, "అతను దేవుణ్ణి విశ్వసించాడు, మరియు అది అతనికి నీతిగా పరిగణించబడింది"
ఆదికాండము 15:6అని లేఖనం స్పష్టంగా పేర్కొంది. చట్టం యొక్క సమగ్రమైన డిమాండ్లను ఎవరైనా నెరవేర్చగలిగినప్పటికీ, ఫలితంగా వచ్చే ప్రతిఫలం అప్పుగా ఉంటుందని ఈ దృష్టాంతం నొక్కిచెబుతుంది-అబ్రాహాముకు ఈ షరతు వర్తించదు, అతని విశ్వాసం నీతిగా పరిగణించబడుతుంది.
విశ్వాసులు విశ్వాసం ద్వారా సమర్థనను అనుభవించినప్పుడు, "వారి విశ్వాసం నీతిగా పరిగణించబడుతుంది", వారి విశ్వాసం వారి నీతిలో చిన్నదైనా లేదా ముఖ్యమైనదైనా ఒక భాగం అని వారిని సమర్థించదని గుర్తించడం చాలా ముఖ్యం. బదులుగా, అది వారిని "ప్రభువు మన నీతి"గా గుర్తించిన దానితో అనుసంధానించడానికి నియమించబడిన సాధనంగా పనిచేస్తుంది. క్షమించబడిన వ్యక్తులు నిజంగా ధన్యులు. అబ్రహం తన సున్తీకి చాలా సంవత్సరాల ముందు సమర్థించబడ్డాడని స్క్రిప్చర్ స్పష్టం చేస్తుంది, ఈ ఆచారం సమర్థన కోసం ఒక అవసరం కాదని నొక్కి చెప్పింది. ఇది మానవాళి యొక్క స్వాభావిక అవినీతికి చిహ్నంగా పనిచేసింది, అబ్రహం మరియు అతని వారసులకు దేవుని వాగ్దానాలను మరియు ప్రభువు పట్ల వారి నిబద్ధతను ధృవీకరించడానికి మాత్రమే కాకుండా, విశ్వాసం యొక్క నీతిలో అతని ప్రస్తుత భాగస్వామ్యానికి భరోసా ఇవ్వడానికి కూడా బాహ్య ముద్రగా పనిచేస్తుంది.
కాబట్టి, అబ్రహం తన విధేయతతో కూడిన విశ్వాసాన్ని అనుకరించే విశ్వాసులందరికీ ఆధ్యాత్మిక పూర్వీకుడిగా నిలుస్తాడు. మన పవిత్రీకరణలో పవిత్రాత్మ యొక్క ముద్ర, మనలను కొత్త జీవులుగా మారుస్తుంది, విశ్వాసం నుండి ఉద్భవించే నీతి యొక్క అంతర్గత నిర్ధారణగా పనిచేస్తుంది.
అతను విశ్వాసం యొక్క నీతి ద్వారా వాగ్దానాన్ని పొందాడు. (13-22)
అబ్రహాము పట్ల ఉన్న నిబద్ధత ధర్మశాస్త్రానికి ముందే ఉంది మరియు క్రీస్తు వైపు దృష్టిని మళ్లిస్తుంది, ప్రత్యేకంగా ఆదికాండము 12:3లోని వాగ్దానాన్ని సూచిస్తుంది: "నీలో భూమి యొక్క అన్ని కుటుంబాలు ఆశీర్వదించబడతాయి." చట్టం, మరోవైపు, ప్రతి అతిక్రమించే వ్యక్తి దైవిక కోపానికి గురయ్యే అవకాశం ఉందని వెల్లడించడం ద్వారా దైవిక అసంతృప్తిని రేకెత్తిస్తుంది. వాగ్దానం చేసిన ఆశీర్వాదాల కోసం ప్రజలకు హక్కు కల్పించడం దేవుని ఉద్దేశం, మరియు అది పూర్తిగా దయతో కూడిన చర్య అని నిర్ధారిస్తూ విశ్వాసం ద్వారా అది జరగాలని ఆయన ఆదేశించాడు. అబ్రాహాముతో సమానమైన అమూల్యమైన విశ్వాసాన్ని పంచుకున్న వారందరికీ, వారు యూదులైనా లేదా అన్యులైనా, అన్ని తరాలకు చెందిన వారందరికీ ఈ ఏర్పాటు వర్తిస్తుంది.
పాపులను సమర్థించడం మరియు రక్షించడం అనే దయగల పిలుపు, అలాగే ఒకప్పుడు ప్రజలుగా లేని అన్యులను చేర్చుకోవడం, ఇంకా ఉనికిలో లేని వాటిని ఉనికిలోకి తీసుకురాగల దేవుని సామర్థ్యాన్ని ప్రదర్శిస్తుంది. అబ్రహం యొక్క విశ్వాసం హైలైట్ చేయబడింది, దేవుని సాక్ష్యంలో అతని నమ్మకాన్ని మరియు నిస్సహాయ పరిస్థితుల్లో కూడా అతని దృఢమైన నిరీక్షణను ప్రదర్శిస్తుంది. విశ్వాసం యొక్క బలహీనత వాగ్దానానికి అడ్డంకులను నిర్ణయిస్తుంది, కానీ అబ్రహం దానిని వాదనకు లేదా చర్చకు తెరిచిన విషయంగా పరిగణించలేదు. అవిశ్వాసం దేవుని వాగ్దానాల గురించి మనకున్న అనిశ్చితికి ఆధారం. విశ్వాసం యొక్క బలం భయాలపై దాని విజయంలో స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది మరియు దేవుడు అలాంటి విశ్వాసాన్ని గౌరవిస్తాడు, గొప్ప విశ్వాసంతో దేవునికి ఘనతను తెస్తుంది.
అబ్రాహాము విశ్వాసం అతనికి నీతిగా పరిగణించబడింది. దేవుని నీతిని మరియు క్రీస్తులో విమోచనను పొందే సాధనంగా విశ్వాసం స్వాభావిక యోగ్యత లేదా విలువను కలిగి ఉండదని గుర్తించడం చాలా అవసరం. విశ్వాసం మనం ఈ బహుమతులను పట్టుకునే సాధనంగా పనిచేస్తుంది; అది బహుమతి కాదు. అబ్రాహాము విశ్వాసం అతనిని తన స్వంత యోగ్యతతో సమర్థించలేదు కానీ అతనికి క్రీస్తులో భాగస్వామ్యాన్ని మంజూరు చేసింది.
మరియు మనం నమ్మే విధంగానే సమర్థించబడ్డాము. (23-25)
అబ్రహం యొక్క చరిత్ర మరియు సమర్థన యొక్క ఖాతా భవిష్యత్తు తరాలకు, ముఖ్యంగా ఆ సమయంలో ఎవరికి సువార్త బయలుపరచబడిందో వారికి బోధించడానికి డాక్యుమెంట్ చేయబడింది. మన సమర్థన మన స్వంత పనుల యోగ్యత నుండి కాదు, యేసు క్రీస్తు మరియు ఆయన నీతిపై విశ్వాసం నుండి ఉద్భవించిందని స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. ఈ సత్యం ఈ అధ్యాయంలో మరియు మునుపటి అధ్యాయంలో నొక్కిచెప్పబడింది, ఇది అన్ని సౌకర్యాలకు ప్రాథమిక మూలం మరియు పునాదిగా పనిచేస్తుంది.
క్రీస్తు తన మరణం మరియు అభిరుచి ద్వారా మన సమర్థన మరియు మోక్షాన్ని సాధించినప్పుడు, ఈ అంశాల యొక్క సమర్థత మరియు సంపూర్ణత, మనకు సంబంధించి, అతని పునరుత్థానంపై ఆధారపడి ఉంటుంది. అతని మరణం మన రుణాన్ని తీర్చింది మరియు ఆయన పునరుత్థానంలో మన నిర్దోషిత్వాన్ని పొందాడు (యెషయా 53:8). అతను నిర్దోషిగా ప్రకటించబడినప్పుడు, మేము అతనితో ఐక్యమై, మన పాపాలన్నిటి నుండి విముక్తి మరియు శిక్షను కూడా పొందాము. ఈ చివరి పద్యం మొత్తం సువార్త యొక్క సారాంశాన్ని క్లుప్తంగా సంగ్రహిస్తుంది.