సమర్థన కోసం చట్టపరమైన నిబంధనలకు తిరిగి రావడం యొక్క మూర్ఖత్వం. (1-7)
క్రీస్తు సువార్తతో పాటుగా మొజాయిక్ చట్టాన్ని చేర్చాలని వాదించిన వారిని అపొస్తలుడు బహిరంగంగా సంబోధించాడు, విశ్వాసులను దాని పరిమితులకు లోబడి ఉంచడానికి ప్రయత్నిస్తాడు. మోషే ఇచ్చిన చట్టం యొక్క నిజమైన సారాంశం గురించి వారి అవగాహన అసంపూర్ణంగా ఉంది. మొజాయిక్ యుగం చీకటి మరియు బానిసత్వంతో కూడుకున్నది కాబట్టి, విశ్వాసులు అనేక గజిబిజిగా ఉండే ఆచారాలు మరియు అభ్యాసాలలో చిక్కుకున్నారు, ఇది ట్యూటర్లు మరియు సంరక్షకుల మార్గదర్శకత్వంలో పిల్లల వలె ఉంటుంది.
సువార్త యుగంలో క్రైస్తవుల మరింత అనుకూలమైన స్థితిని ఈ వచనాలు ప్రకాశవంతం చేస్తాయి. అవి దైవిక ప్రేమ మరియు దయ యొక్క అసాధారణ వ్యక్తీకరణలను హైలైట్ చేస్తాయి, ముఖ్యంగా మానవాళిని విమోచించడానికి మరియు రక్షించడానికి తన కుమారుడిని పంపిన తండ్రి అయిన దేవుని నుండి, వినయంగా సమర్పించి, మన కొరకు తీవ్రమైన బాధలను భరించిన దేవుని కుమారుడు మరియు దయతో నివసించే పరిశుద్ధాత్మ నుండి. దయగల ప్రయోజనాల కోసం విశ్వాసుల హృదయాలు. క్రైస్తవులు సువార్త క్రింద అనుభవించే అధికారాలను కూడా ఈ ప్రకరణం నొక్కి చెబుతుంది.
అంతర్లీనంగా కోపం మరియు అవిధేయత వైపు మొగ్గు చూపినప్పటికీ, కృప ద్వారా, వారు దేవుని ప్రేమను స్వీకరించేవారిగా రూపాంతరం చెందుతారు, దేవుని పిల్లల స్వభావంలో పాలుపంచుకుంటారు. మానవ కుటుంబాలలో, పెద్ద కుమారుడు సాధారణంగా వారసత్వంగా పొందుతాడు, దేవుని కుటుంబంలో, అతని పిల్లలందరూ మొదటి కుమారుల వారసత్వానికి అర్హులు. దేవుని పిల్లల వైఖరులు మరియు చర్యలు వారి దత్తతని ప్రతిబింబిస్తాయి మరియు పవిత్రాత్మ వారి ఆత్మలతో సాక్ష్యమిస్తుంది, పిల్లలు మరియు దేవుని వారసులుగా వారి స్థితిని ధృవీకరిస్తుంది.
అన్యజనుల విశ్వాసులలో సంతోషకరమైన మార్పు. (8-11)
గలతీయుల సంతోషకరమైన పరివర్తన, విగ్రహారాధన నుండి సజీవుడైన దేవుడిని ఆలింగనం చేసుకోవడం మరియు క్రీస్తు ద్వారా దత్తపుత్రుల హోదాను పొందడం, దేవుని సమృద్ధిగా మరియు యోగ్యత లేని దయ వల్ల ఏర్పడింది. ఇది వారికి లభించిన స్వేచ్ఛకు స్థిరంగా కట్టుబడి ఉండవలసిన ఉన్నతమైన బాధ్యతను వారికి అప్పగించింది. దేవుని గురించిన మన జ్ఞానం యొక్క దీక్ష అతని చొరవ నుండి ఉద్భవించింది; మనము ఆయనను తెలుసుకుంటాము ఎందుకంటే ఆయన మొదట మనలను తెలుసుకుంటాడు.
వారి మతంలో విగ్రహారాధన నిషేధించబడినప్పటికీ, కొందరు వ్యక్తులు తమ హృదయాలలో ఆధ్యాత్మిక విగ్రహారాధనలో పాల్గొంటారు. ఒక వ్యక్తి దేనిని ఎక్కువగా ప్రేమిస్తాడో మరియు విలువైనదిగా భావిస్తాడో అది వారి దేవుడు అవుతుంది-అది సంపద, ఆనందం లేదా కోరికలు. చాలా మంది తమకు తెలియకుండానే తాము రూపొందించిన దేవతను ఆరాధిస్తారు, ఇది కేవలం దయతో కూడినది మరియు న్యాయం లేనిది. పశ్చాత్తాపం అవసరం లేకుండా దేవుడు తమపై దయ చూపుతాడని, తమ పాపాలను కొనసాగించడానికి అనుమతిస్తుందని వారు తమను తాము ఒప్పించుకుంటారు.
ముఖ్యమైన మతపరమైన వృత్తులు చేసే వారు కూడా తరువాత స్వచ్ఛత మరియు సరళత నుండి వైదొలగవచ్చు. దేవుడు ఎంత దయతో సువార్తను మరియు దాని స్వేచ్ఛను వ్యక్తులకు బయలుపరచాడో, ఈ ఆశీర్వాదాల నుండి తమను తాము కోల్పోయేలా చేయడంలో వారి మూర్ఖత్వం అంత ఎక్కువ. అందువల్ల, చర్చి సభ్యులు తమను తాము ఆరోగ్యకరమైన భయాన్ని మరియు అనుమానాన్ని పెంచుకోవాలి. కేవలం తనలో కొన్ని సద్గుణాలను కలిగి ఉండడం వల్ల ఆత్మసంతృప్తి చెందకూడదు. పాల్, తన ప్రయత్నాలు ఫలించకపోయే అవకాశాన్ని అంగీకరిస్తూ, శ్రమను కొనసాగిస్తున్నాడు, ఫలితంతో సంబంధం లేకుండా నిరంతర శ్రద్ధ నిజమైన జ్ఞానం మరియు దేవుని భయానికి నిదర్శనమని గుర్తించాడు. ఈ సూత్రం ప్రతి వ్యక్తికి వారి వారి పాత్రలు మరియు పిలుపులలో నిజం.
తప్పుడు బోధకులను అనుసరించడానికి వ్యతిరేకంగా అపొస్తలుడు కారణాలు. (12-18)
అపొస్తలుడు గలతీయులు మోషే ధర్మశాస్త్రంపై తమ దృక్కోణాలను తన స్వంత దృక్కోణాలతో సమలేఖనం చేయాలని మరియు అతనితో ప్రేమ బంధంలో చేరాలని కోరుకుంటున్నాడు. ఇతరులను మందలించేటప్పుడు, మన దిద్దుబాట్లు దేవుడు, మతం మరియు వారి శ్రేయస్సు యొక్క గౌరవం పట్ల నిజమైన శ్రద్ధ నుండి ఉత్పన్నమయ్యేలా చూసుకోవడం చాలా ముఖ్యం. అపొస్తలుడు మొదట్లో వారి మధ్యకు వచ్చినప్పుడు తాను ఎదుర్కొన్న సవాళ్లను గుర్తుచేసుకున్నాడు, కష్టాలు ఉన్నప్పటికీ, తనను దూతగా హృదయపూర్వకంగా స్వీకరించానని నొక్కి చెప్పాడు. ఏది ఏమైనప్పటికీ, అతను మానవుల అనుగ్రహం మరియు గౌరవం యొక్క అనిశ్చితిని నొక్కి చెప్పాడు, దేవుని నుండి అంగీకారం కోసం ప్రయత్నించమని విశ్వాసులను ప్రోత్సహిస్తున్నాడు.
అతను సువార్తను స్వీకరించిన తర్వాత వారి ప్రారంభ ఆనందాన్ని ప్రతిబింబించమని గలతీయులను ప్రేరేపిస్తాడు మరియు వారు ఇప్పుడు భిన్నంగా ఆలోచించడానికి కారణం ఉందా అని ప్రశ్నించాడు. క్రైస్తవులు ఇతరులను కించపరుస్తారనే భయంతో సత్యాన్ని దాచకూడదు. గలతీయులను నిజమైన సువార్త నుండి దారి తీయడానికి దారితీసిన తప్పుడు బోధకులు మోసపూరిత వ్యక్తులు, చిత్తశుద్ధి మరియు చిత్తశుద్ధి లేనప్పుడు ప్రేమను ప్రదర్శిస్తారు. అపొస్తలుడు ఒక విలువైన సూత్రాన్ని బోధిస్తున్నాడు: మంచి కోసం నిరంతరంగా ఉత్సాహంగా ఉండటం అభినందనీయం-అడపాదడపా లేదా తాత్కాలికంగా కాదు, కానీ అస్థిరంగా. అటువంటి ఉత్సాహాన్ని మరింత దృఢంగా నిర్వహించినట్లయితే క్రీస్తు చర్చి యొక్క శ్రేయస్సు ఎంతో ప్రయోజనం పొందుతుంది.
అతను వారి పట్ల తనకున్న శ్రద్ధను వ్యక్తపరిచాడు. (19,20)
గలతీయులు అపొస్తలుని విరోధిగా దృష్టించడానికి మొగ్గు చూపారు, అయినప్పటికీ అతను తన స్నేహపూర్వక ఉద్దేశాల గురించి వారికి భరోసా ఇస్తాడు, తల్లిదండ్రుల పట్ల తనకున్న ప్రేమను నొక్కి చెప్పాడు. అతను వారి ఆధ్యాత్మిక స్థితి గురించి అనిశ్చితిని వ్యక్తం చేశాడు మరియు వారి ప్రస్తుత అపోహల ఫలితాన్ని చూడాలని హృదయపూర్వకంగా కోరుకున్నాడు. పరిశుద్ధాత్మ యొక్క పరివర్తనాత్మక పని ద్వారా వారిలో క్రీస్తు ఏర్పడటంలో ఒక పాపి సమర్థించబడే స్థితిలోకి ప్రవేశించడానికి స్పష్టమైన సాక్ష్యం ఉంది. అయితే, వ్యక్తులు దేవునితో అంగీకారం కోసం చట్టంపై ఆధారపడినప్పుడు ఈ పరివర్తన ప్రక్రియ అస్పష్టంగానే ఉంటుంది.
ఆపై చట్టం నుండి మరియు సువార్త నుండి ఏమి ఆశించాలో మధ్య వ్యత్యాసాన్ని వివరిస్తుంది. (21-31)
21-27
క్రీస్తులో మాత్రమే తమ హామీని కనుగొన్న విశ్వాసులు మరియు ధర్మశాస్త్రంపై ఆధారపడే వారి మధ్య వ్యత్యాసం ఇస్సాకు మరియు ఇష్మాయేలు కథనాల ద్వారా విశదీకరించబడింది. ఈ వృత్తాంతాలు ఒక ఉపమానంగా పనిచేస్తాయి, ఇందులో పదాల యొక్క సాహిత్యపరమైన మరియు చారిత్రాత్మకమైన అర్థానికి మించి, దేవుని ఆత్మ లోతైన దానిని సూచిస్తుంది. హాగర్ మరియు సారా ఒడంబడిక యొక్క రెండు విభిన్న కాలాలకు తగిన చిహ్నాలుగా పనిచేస్తాయి. సారా, స్వర్గపు జెరూసలేం మరియు పై నుండి నిజమైన చర్చికి ప్రాతినిధ్యం వహిస్తుంది, ఇది స్వేచ్ఛతో వర్ణించబడింది మరియు పవిత్రాత్మ ద్వారా జన్మించిన విశ్వాసులందరికీ తల్లి. పునర్జన్మ మరియు నిజమైన విశ్వాసం ద్వారా, వారు అతనికి చేసిన వాగ్దానానికి అనుగుణంగా అబ్రాహాము యొక్క ప్రామాణికమైన సంతానంలో భాగమవుతారు.
28-31
వివరించిన చారిత్రక వృత్తాంతాన్ని వర్తింపజేస్తే, సహోదరులారా, సందేశం స్పష్టంగా ఉంది: మేము బంధువు యొక్క పిల్లలు కాదు, ఉచితుల పిల్లలు. కొత్త ఒడంబడిక క్రింద విశ్వాసులందరికీ ఇవ్వబడిన అపారమైన అధికారాలను బట్టి, అన్యుల మతమార్పిడులు తమను తాము నమ్మని యూదులను బానిసత్వం లేదా ఖండించడం నుండి విడిపించలేని ఒక చట్టానికి లోబడి ఉండటం అసంబద్ధంగా కనిపిస్తుంది. సారా మరియు హాగర్ కథలోని ఈ ఉపమానం మనకు బహిర్గతం కాకుండా మేము గుర్తించలేము, అయినప్పటికీ ఇది పరిశుద్ధాత్మచే ఉద్దేశించబడిందని ఎటువంటి సందేహం లేదు. ఇది విషయం యొక్క వివరణగా పనిచేస్తుంది, దానిని నిరూపించే వాదనగా కాదు.
ఉపమానం రచనలు మరియు దయ యొక్క రెండు విరుద్ధమైన ఒడంబడికలను, అలాగే చట్టపరమైన మరియు సువార్త అభ్యాసకుల మధ్య వ్యత్యాసాన్ని సమర్థవంతంగా చిత్రీకరిస్తుంది. ఒకరి స్వంత శక్తితో ఉత్పత్తి చేయబడిన పనులు మరియు పండ్లు చట్టపరమైన వర్గం క్రిందకు వస్తాయి. అయినప్పటికీ, వారు క్రీస్తుపై విశ్వాసం నుండి ఉత్పన్నమైతే, వారు సువార్తికులుగా పరిగణించబడతారు. మొదటి ఒడంబడిక యొక్క ఆత్మ పాపం మరియు మరణానికి బానిసత్వానికి దారి తీస్తుంది, రెండవ ఒడంబడిక యొక్క ఆత్మ స్వేచ్ఛ మరియు స్వేచ్ఛను తెస్తుంది-పాపానికి స్వాతంత్ర్యం కాదు, కానీ విధిలో మరియు బాధ్యతలో స్వేచ్ఛ. మొదటిది హింస యొక్క ఆత్మను కలిగి ఉంటుంది, అయితే రెండోది ప్రేమ యొక్క ఆత్మను కలిగి ఉంటుంది.
దేవుని ప్రజల పట్ల కఠినమైన, గంభీరమైన స్ఫూర్తిని ప్రదర్శించే ప్రొఫెసర్లు జాగ్రత్త వహించాలి. అబ్రాహాము హాగర్ వైపు తిరిగినట్లే, విశ్వాసులు అప్పుడప్పుడు పనుల ఒడంబడిక వైపు మళ్లించవచ్చు, అవిశ్వాసం మరియు వాగ్దానాన్ని నిర్లక్ష్యం చేయడం ద్వారా లేదా వారి సోదరుల పట్ల ప్రేమకు బదులుగా హింసాత్మక పద్ధతిలో వారి స్వంత బలంతో ప్రవర్తించవచ్చు. అయినప్పటికీ, ఇది వారి లక్షణ మార్గం లేదా ఆత్మ కాదు, మరియు వారు క్రీస్తుపై ఆధారపడే వరకు వారికి విశ్రాంతి దొరకదు. కాబట్టి, మన దృష్టి మరియు నిధి నిజంగా స్వర్గంలో నివసిస్తుందని సువార్త నిరీక్షణ మరియు సంతోషకరమైన విధేయత ద్వారా మన ఆత్మలను లేఖనాలలో నిక్షిప్తం చేద్దాం.