అమాలేకులను నాశనం చేయడానికి సౌలు పంపబడ్డాడు. (1-9)
ప్రకటన గ్రంథం 18:4లో పేర్కొనబడినట్లుగా, అమాలేకీయులపై ఖండన తీర్పు చాలా కాలం క్రితమే ప్రకటించబడింది. ఆ ఆజ్ఞ స్పష్టంగా ఉంది, సౌలు విధేయతకు పరీక్షగా ఉపయోగపడింది మరియు అతని చర్యలు గర్వంగా మరియు తిరుగుబాటు వైఖరిని స్పష్టంగా ప్రదర్శించాయి. అతను అమాలేకీయుల ఆస్తులలో పనికిరాని మరియు అమూల్యమైన భాగాన్ని మాత్రమే నాశనం చేయడానికి ఎంచుకున్నాడు, అయితే ఇప్పుడు తొలగించబడినది దేవుని న్యాయానికి అర్పణ.
సౌలు క్షమించి తనను తాను మెచ్చుకున్నాడు. (10-23)
దేవుని పశ్చాత్తాపం మనకు భిన్నంగా ఉంటుంది; ఇది ఆలోచన యొక్క మార్పు కాదు కానీ విధానం యొక్క మార్పు. సౌలు విషయానికొస్తే, అతనిలో మార్పు సంభవించింది, అతను దేవుణ్ణి అనుసరించడం నుండి వైదొలగడానికి దారితీసింది, తద్వారా దేవుణ్ణి అతని ప్రత్యర్థిగా చేసింది. ఒక రాత్రంతా, సమూయేలు సౌలు కోసం మనస్ఫూర్తిగా వేడుకున్నాడు, పాపులను తిరస్కరించడం విశ్వాసులకు దుఃఖాన్ని తెస్తుంది, ఎందుకంటే వారి మరణం పట్ల దేవుడు సంతోషించడు, మనం కూడా సంతోషించకూడదు.
సౌలు తన విధేయత గురించి సమూయేలుతో ప్రగల్భాలు పలికాడు, తనను తాను సమర్థించుకోవాలని మరియు ప్రభువు తీర్పును నివారించాలని కోరుకున్నాడు. అయితే, దోచుకునే సమయంలో పశువులు చేసిన శబ్దం, వెండిపై తుప్పు పట్టినట్లు
యాకోబు 5:3 అతనికి వ్యతిరేకంగా సాక్షిగా పనిచేసింది, అతని కపటత్వాన్ని బట్టబయలు చేసింది. చాలా మంది దేవుని ఆజ్ఞలకు విధేయత చూపుతున్నారని గొప్పలు చెప్పుకుంటారు, అయితే ప్రాపంచిక కోరికల పట్ల వారికున్న అభిరుచి, వస్తు సంపదల పట్ల ప్రేమ, కోపం మరియు దయలేని వైఖరులు మరియు పవిత్ర విధులను నిర్లక్ష్యం చేయడం ఇవన్నీ వారికి వ్యతిరేకంగా సాక్ష్యమిస్తున్నాయి.
చెడు యొక్క మూలం దురాశగా వెల్లడి చేయబడింది మరియు పాపం యొక్క పాపం స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది, ముఖ్యంగా అవిధేయతలో, ఇది ప్రభువు దృష్టిలో అసహ్యంగా ఉండటానికి ప్రధాన కారణం: "నీవు ప్రభువు స్వరానికి లోబడలేదు." సౌలు మాదిరిగానే కార్నల్ మరియు మోసపూరిత హృదయాలు తమ స్వంత ఆనందాలను వెతకడం ద్వారా దేవుని ఆజ్ఞల నుండి తమను తాము క్షమించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాయి. అవిధేయులను ఒప్పించడం సవాలుతో కూడుకున్నది, అయితే అన్ని దహనబలులు మరియు బలుల కంటే దేవుని చిత్తానికి వినయపూర్వకంగా, నిజాయితీగా మరియు మనస్సాక్షితో విధేయత చూపడం ఆయనకు మరింత సంతోషకరమైనది మరియు ఆమోదయోగ్యమైనది. విధేయత దేవునికి గొప్ప మహిమను తెస్తుంది మరియు నిజమైన స్వీయ-తిరస్కరణకు దారితీస్తుంది.
బలిపీఠం మీద ఎద్దు లేదా గొర్రెపిల్లను అర్పించడం సులభమే అయినప్పటికీ, ప్రతి ఉన్నతమైన ఆలోచనను దేవుని అధికారానికి సమర్పించడం మరియు మన చిత్తాన్ని ఆయన చిత్తంతో సమం చేయడం చాలా ఎక్కువ డిమాండ్. దేవుడు తమ జీవితాలను పరిపాలించడానికి ఇష్టపడని వారు ఇతరులను పరిపాలించడానికి అనర్హులు మరియు అనర్హులు. నిజమైన నాయకులు వినయ విధేయతకు ఉదాహరణగా తమపై దేవుని పరిపాలనను ఇష్టపూర్వకంగా స్వీకరిస్తారు.
సౌలు యొక్క అసంపూర్ణ అవమానం. (24-31)
సౌలు యొక్క పశ్చాత్తాపం అనేక కపట సంకేతాలను ప్రదర్శించింది. మొదటిగా, అతను సమూయేలు దృష్టిలో నిజమైన పశ్చాత్తాపం కంటే అనుకూలమైన అభిప్రాయాన్ని కొనసాగించడం గురించి ఎక్కువ శ్రద్ధ చూపుతూ అన్నింటికంటే ఎక్కువగా సమూయేలు ఆమోదాన్ని కోరాడు. రెండవది, తన తప్పును ఒప్పుకుంటున్నప్పుడు కూడా, అతను తన చర్యలను క్షమించటానికి ప్రయత్నించాడు-ఇది నిజమైన పశ్చాత్తాపానికి సంబంధించిన లక్షణం కాదు. చివరగా, అతని ప్రధాన ఆందోళన తన ప్రతిష్టను కాపాడుకోవడం మరియు ప్రజలపై ప్రభావాన్ని నిలుపుకోవడం.
మార్పులకు లోనయ్యే మానవుల వలె కాకుండా, వారి ప్రణాళికలను అడ్డుకునే ఊహించలేని పరిస్థితులు, దేవుడు స్థిరంగా మరియు అస్థిరంగా ఉంటాడు. సర్వశక్తిమంతుడు, ఇజ్రాయెల్ యొక్క బలం, వాగ్దానాలను మోసం చేయడు లేదా ఉల్లంఘించడు. ఆయన మాట స్థిరమైనది, ఆయన ఉద్దేశాలు దృఢంగా ఉంటాయి.
అగగు మరణశిక్ష విధించబడింది, సమూయేలు మరియు సౌలు విడిపోయారు. (32-35)
నిజానికి, అది ఇప్పటికీ ఆలస్యమైనప్పుడు మరణం యొక్క చేదు గడిచిపోయిందని చాలామంది నమ్ముతారు; వారు మూర్ఖంగా లెక్కింపు యొక్క అనివార్యమైన రోజును దూరంగా నెట్టివేస్తారు, ఇది వాస్తవానికి చాలా దగ్గరగా ఉంటుంది. సమూయేలు తన పూర్వీకుల క్రూరత్వాన్ని అనుకరిస్తూ, అమాలేకీయులు చిందించిన నీతియుక్తమైన రక్తాలన్నిటికీ అగగును న్యాయబద్ధంగా బాధ్యులను చేసినందున, అగగును తన స్వంత పాపాలకు జవాబుదారీగా ఉంచాడు. ఆశ్చర్యకరంగా, సౌలు తనపై దేవుని అసంతృప్తికి సంబంధించిన సూచన గురించి పట్టించుకోనట్లు కనిపిస్తాడు, అయితే సమూయేలు అతని తరపున పగలు మరియు రాత్రి దుఃఖిస్తున్నాడు. అదేవిధంగా, యెరూషలేము తన ప్రాపంచిక మార్గాల్లో సురక్షితమైనదిగా భావించాడు, అయితే క్రీస్తు దాని ఆధ్యాత్మిక అంధత్వం గురించి ఏడ్చాడు. మనం నిజంగా దేవుని చిత్తానికి విధేయత చూపాలని కోరుకుంటే, మనం కేవలం బాహ్య రూపంలో మరియు స్వరూపంతో కాకుండా నిజమైన చిత్తశుద్ధితో ఆయన వైపు మళ్లాలి.