జెరూసలేం యొక్క విధి. (1-14)
మంటలపై ఉడకబెట్టిన కుండ కల్దీయులచే చుట్టుముట్టబడిన జెరూసలేం ముట్టడి నగరానికి ప్రతీక. ఆ కోట గోడల లోపల, అన్ని సామాజిక స్థితిగతుల ప్రజలు దాడి చేసే శత్రువుకు సంభావ్య ఆహారం వలె చిక్కుకున్నారు. మరిగే ద్రవం ఉపరితలంపై ఏర్పడే ఒట్టును తొలగించినట్లుగా, వారి తప్పు నుండి తమను తాము తప్పించుకోవడం వారి కర్తవ్యంగా ఉండాలి. అయినప్పటికీ, మెరుగుపడటానికి బదులుగా, వారు మరింత దిగజారారు మరియు వారి బాధలు తీవ్రమయ్యాయి. జెరూసలేం యొక్క విధి దాని పూర్తి విధ్వంసం, దానిని శిధిలాలుగా తగ్గించడం. దుర్మార్గులను లెక్కించే రోజు చాలా దూరంలో ఉన్నట్లు అనిపించినప్పటికీ, అది అనివార్యంగా వస్తుంది. తమకు మార్గనిర్దేశం చేసేందుకు ఉద్దేశించిన సంకేతాలు మరియు సంఘటనల ప్రాముఖ్యతను ఎంతమంది వ్యక్తులు గ్రహించలేకపోతున్నారో పరిశీలించడం నిరుత్సాహపరుస్తుంది.
యూదుల బాధల పరిధి. (15-27)
మరణించిన వారి కోసం దుఃఖించడం ఒక బాధ్యత అయితే, అది మత విశ్వాసం మరియు హేతుబద్ధతతో నిగ్రహించబడాలి. మనకు ఆశ లేనట్లు విలపించకూడదు. విశ్వాసులు దేవుణ్ణి అంగీకరించని వారి మాటలు మరియు వ్యక్తీకరణలను స్వీకరించకుండా ఉండాలి. ఆ సంకేతం యొక్క అర్థం గురించి ప్రజలు అడిగినప్పుడు, దేవుడు వారికి అత్యంత ప్రియమైన ప్రతిదాన్ని వారి నుండి తీసుకున్నాడు. యెహెజ్కేలు తన స్వంత బాధల కోసం ఏడ్చనట్లే, వారు కూడా తమ బాధల కోసం ఎక్కువగా ఏడ్వకూడదు. కృతజ్ఞతగా, మన కష్టాల క్రింద మనం ఎండిపోవలసిన అవసరం లేదు. అన్ని సుఖాలు నశించిపోయినా, అన్ని దుఃఖాలు కలిసిపోయినా, పశ్చాత్తాపం చెందిన హృదయం మరియు దుఃఖించేవారి ప్రార్థన ఎల్లప్పుడూ దేవుని దయను పొందుతుంది.