యోబు వినయంగా దేవునికి లోబడతాడు. (1-6)
యోబు తన తప్పు గురించి బాగా తెలుసుకున్నాడు; అతను ఇకపై తనకు సాకులు చెప్పడం మానుకున్నాడు. అతను తన పాపపు ఆలోచనలు మరియు చర్యల పట్ల, ముఖ్యంగా దేవునికి వ్యతిరేకంగా చేసిన ఫిర్యాదుల పట్ల తీవ్ర విరక్తి కలిగి ఉన్నాడు మరియు అతను అవమానకరమైన అనుభూతిని అనుభవించాడు. దయ యొక్క కాంతి అతని అవగాహనను ప్రకాశవంతం చేసినప్పుడు, దైవిక విషయాల గురించి అతని గ్రహణశక్తి అతని మునుపటి జ్ఞానాన్ని మించిపోయింది, ఒకరి స్వంత కళ్లతో ఏదైనా చూడటం దాని గురించి వినడం లేదా సాధారణ సమాచారాన్ని స్వీకరించడం వంటిది. మానవ ఉపదేశము ద్వారా, దేవుడు తన కుమారుని మనకు బయలుపరచును, కానీ తన ఆత్మ యొక్క మార్గదర్శకత్వం ద్వారా,
2 కోరింథీయులకు 3:18లో చెప్పబడినట్లుగా, ఆయన మనలోని తన కుమారుని బయలుపరచును. మనలో మనం గుర్తించే పాపాల ద్వారా మనం ప్రగాఢంగా వినయం పొందడం చాలా ముఖ్యం. నిజమైన పశ్చాత్తాపం స్థిరంగా స్వీయ-ద్వేషంతో కూడి ఉంటుంది. ప్రభువు ఆరాధించే వారు వినయంతో ఆరాధించబడతారు, అయితే ప్రామాణికమైన దయ ఎల్లప్పుడూ తమను తాము సమర్థించుకోవడానికి ప్రయత్నించకుండా వారి పాపాలను ఒప్పుకునేలా చేస్తుంది.
జాబ్ తన స్నేహితుల కోసం మధ్యవర్తిత్వం చేస్తాడు. (7-9)
ప్రభువు యోబును ఒప్పించి, లొంగదీసుకుని, పశ్చాత్తాపానికి దారితీసిన తర్వాత, అతను యోబును గుర్తించి, ఓదార్పునిచ్చాడు మరియు అతనికి గౌరవం ఇచ్చాడు. అపవాది జాబ్‌ను కపటుడిగా ముద్ర వేయడానికి ప్రయత్నించినప్పటికీ, అతని ముగ్గురు స్నేహితులు అతనిని చెడ్డవాడిగా ఖండించినప్పటికీ, "మంచి మరియు నమ్మకమైన సేవకుడిగా" దేవుని ఆమోదం ఏదైనా వ్యతిరేక అభిప్రాయాల కంటే చాలా ఎక్కువ బరువును కలిగి ఉంటుంది. జాబ్ స్నేహితులు శ్రేయస్సు యొక్క ఆలోచనను నిజమైన విశ్వాసానికి గుర్తుగా తప్పుగా అర్థం చేసుకున్నారు మరియు వారు దేవుని ఉగ్రతకు సంబంధించిన రుజువుతో బాధను తప్పుగా సమం చేశారు. మరోవైపు, జాబ్ తన స్నేహితుల కంటే భవిష్యత్ తీర్పు మరియు మరణానంతర జీవితం వైపు తన ఆలోచనలను మళ్లించాడు. తత్ఫలితంగా, అతను తన స్నేహితుల కంటే దేవుని గురించి మరింత ఖచ్చితంగా మాట్లాడాడు.
యోబు తన ఆత్మను బాధపెట్టిన మరియు గాయపరిచిన వారి కోసం ప్రార్థించి, త్యాగం చేసినట్లే, క్రీస్తు కూడా తనను హింసించేవారి కోసం మధ్యవర్తిత్వం వహించాడు మరియు దానిని కొనసాగించాడు, అతిక్రమించినవారి కోసం మధ్యవర్తిత్వం చేయడానికి ఎప్పుడూ జీవిస్తున్నాడు. యోబు స్నేహితులు దేవునికి చెందిన నిటారుగా ఉండే వ్యక్తులు, మరియు దేవుడు యోబుతో చేసిన దానికంటే ఎక్కువ వారి అపోహలో వారిని విడిచిపెట్టడు. సుడిగాలి నుండి ఒక ఉపన్యాసం ద్వారా యోబును తగ్గించిన తర్వాత, దేవుడు అతని స్నేహితులను తగ్గించడానికి మరొక విధానాన్ని తీసుకున్నాడు. మరింత చర్చలో పాల్గొనే బదులు, భాగస్వామ్య త్యాగం మరియు ప్రార్థన ద్వారా సయోధ్యను కనుగొనమని వారికి సూచించబడింది. వ్యక్తులు చిన్న విషయాలపై అభిప్రాయాలలో విభేదించినప్పటికీ, వారు క్రీస్తులో ఐక్యంగా ఉంటారు, అంతిమ త్యాగం అని ఇది సూచిస్తుంది. అందువల్ల, వారు ఒకరి పట్ల ఒకరు ప్రేమ మరియు సహనాన్ని ప్రదర్శించాలి.
దేవుడు యోబు స్నేహితుల పట్ల అసంతృప్తిగా ఉన్నప్పుడు, వాటిని సరిదిద్దుకునే దిశగా వారిని నడిపించాడు. దేవునితో మన వైరుధ్యాలు సాధారణంగా మన వైపు నుండి ఉద్భవించాయి, అయితే సయోధ్య వైపు ప్రయాణం ఆయనతోనే ప్రారంభమవుతుంది. దేవునితో శాంతి ఆయన సూచించిన పద్ధతి మరియు నిబంధనల ద్వారా మాత్రమే పొందవచ్చు. ఈ ఆశీర్వాదం యొక్క విలువను అర్థం చేసుకున్న వారికి ఈ పరిస్థితులు భారంగా కనిపించవు; యోబు స్నేహితులు చేసినట్లు వారు తమను తాము లొంగదీసుకున్నప్పటికీ, దానిని సంతోషంగా స్వీకరిస్తారు. జాబు తన స్నేహితులను చూసి సంతోషించలేదు; దేవుడు కనికరంతో అతనితో రాజీపడిన తర్వాత, అతను వెంటనే వారికి క్షమాపణ చెప్పాడు.
మన ప్రార్థనలు మరియు ఆరాధనలన్నింటిలో, మన లక్ష్యం ప్రభువు దృష్టిలో అనుగ్రహాన్ని పొందడం, ప్రజల మెప్పును కోరుకోవడం కాదు, దేవుణ్ణి నిజంగా సంతోషపెట్టడం.
అతని నూతన శ్రేయస్సు. (10-17)
ఈ పుస్తకం ప్రారంభంలో, యోబు తన పరీక్షల సమయంలో అచంచలమైన సహనాన్ని చూశాము, అది మనకు ఆదర్శంగా నిలిచింది. ఇప్పుడు, అతని నాయకత్వాన్ని అనుసరించడానికి ప్రేరణ యొక్క మూలంగా, మేము అతని ఆనందకరమైన ముగింపును చూస్తున్నాము. అతని పరీక్షలు సాతాను యొక్క దుర్మార్గంలో వాటి మూలాలను కలిగి ఉన్నాయి, దానిని దేవుడు తగ్గించాడు; అదేవిధంగా, సాతాను ప్రతిఘటనకు లోనుకాని, దేవుని దయతో అతని పునరుద్ధరణ ప్రేరేపించబడింది. జాబ్ తన స్నేహితులతో చర్చలు జరుపుతున్నప్పుడు దయ తిరిగి వచ్చింది, కానీ అతను వారి కోసం హృదయపూర్వకంగా ప్రార్థించినప్పుడు. దేవుడు తృప్తి మరియు ఆనందాన్ని మన తీవ్రమైన భక్తిలో పొందుతాడు, మన తీవ్రమైన వివాదాలలో కాదు.
దేవుడు యోబు యొక్క ఆస్తులను గుణించి, ప్రభువు కొరకు మనం చాలా త్యాగం చేసినప్పటికీ, ఆయన కారణంగా మనం ఎటువంటి నికర నష్టాన్ని అనుభవించలేమని నిరూపించాడు. దేవుడు మనకు శారీరక సౌఖ్యాన్ని, ప్రాపంచిక దీవెనలను ప్రసాదించినా, ఇవ్వకపోయినా, ఆయన చిత్తానుసారం ఓర్పుతో బాధలను సహిస్తే, అంతిమంగా మనకు ఆనందం లభిస్తుంది. యోబు సంపద పెరిగింది, ప్రభువు ఆశీర్వాదం మనల్ని సంపన్నం చేస్తుందనే సత్యానికి నిదర్శనం; గౌరవప్రదమైన ప్రయత్నాలలో శ్రేయస్సు మరియు శ్రేయస్సు పొందే సామర్థ్యాన్ని మనకు ప్రసాదించేవాడు.
నీతిమంతుని జీవితంలోని చివరి దశలు తరచుగా వారి అత్యుత్తమ క్షణాలను ఆవిష్కరిస్తాయి, వారి అంతిమ పనులు వారి అత్యంత సద్గుణమైనవి మరియు వారి అంతిమ సుఖాలు వారికి అత్యంత ఓదార్పునిస్తాయి. ఇది ఉదయపు కాంతి మార్గాన్ని పోలి ఉంటుంది, ఇది ఖచ్చితమైన రోజులో దాని పూర్తి ప్రకాశాన్ని చేరుకునే వరకు స్థిరంగా ప్రకాశిస్తుంది.