విశ్వాసులు తమను తాము దేవునికి సమర్పించుకోవాలి. (1,2)
అపొస్తలుడు తన లేఖలోని వివిధ సిద్ధాంతాలను వివరించే మరియు అన్వయించే విభాగాన్ని ముగించిన తరువాత, సువార్త సూత్రాలలో పాతుకుపోయిన ముఖ్యమైన విధులను ఇప్పుడు కోరాడు. రోమన్లను క్రీస్తులో తన సహోదరులుగా సంబోధిస్తూ, దేవుని దయతో, వారి శరీరాలను సజీవ త్యాగంగా అర్పించమని వారిని వేడుకుంటున్నాడు. ఈ విజ్ఞప్తి శక్తివంతమైనది, మనం ప్రతిరోజూ ప్రభువు నుండి ఆయన దయ యొక్క ఫలాలను పొందుతాము. ప్రతిపాదన స్పష్టంగా ఉంది: మనల్ని మనం అప్పగించుకుందాం-మన మొత్తం, ఆస్తులు మరియు సామర్థ్యాలు. అయినప్పటికీ, సమృద్ధిగా లభించిన ఆశీర్వాదాల గురించి ఆలోచించినప్పుడు, మనం అందించే వాటిని పోల్చి చూస్తే చాలా తక్కువ.
తనను తాను ప్రదర్శించుకునే ఈ చర్య దేవుడికి ఆమోదయోగ్యమైనది మాత్రమే కాదు, హేతుబద్ధమైన సేవ కూడా, మనం స్పష్టంగా మరియు అర్థం చేసుకోగలిగేది. మార్పిడి మరియు పవిత్రీకరణ యొక్క సారాంశం మనస్సు యొక్క పరివర్తనలో ఉంది-ఆత్మ యొక్క పదార్ధం కాదు, లక్షణాలలో మార్పు. పవిత్రీకరణ యొక్క కొనసాగుతున్న ప్రక్రియలో క్రమంగా పాపం నుండి వైదొలగడం మరియు ధర్మానికి అంకితభావం పెరగడం, కీర్తిలో ఈ పునరుద్ధరణ పని యొక్క పరిపూర్ణతతో ముగుస్తుంది.
ఈ పునరుద్ధరణకు బలీయమైన అవరోధం ప్రపంచానికి అనుగుణంగా ఉండే వంపు. అస్థిరమైన ప్రాపంచిక సాధనల ఆధారంగా ఆనందం కోసం ప్రణాళికలను రూపొందించకుండా ఉండటం అత్యవసరం. భూసంబంధమైన కోరికల ఆకర్షణను ప్రతిఘటించడం మరియు మాంసం యొక్క మోహాల్లో మునిగిపోయిన వారి ఆచారాలను తిరస్కరించడం చాలా ముఖ్యమైనది. పరిశుద్ధాత్మ యొక్క పని అవగాహనలో ప్రారంభమవుతుంది మరియు చిత్తం, ఆప్యాయత మరియు ప్రవర్తన వరకు విస్తరించింది, దీని ఫలితంగా దేవుని సారూప్యతలోకి సమగ్ర పరివర్తన వస్తుంది-జ్ఞానం, నీతి మరియు నిజమైన పవిత్రతలో వ్యక్తమవుతుంది.
సారాంశంలో, దైవభక్తి కలిగి ఉండటం అంటే మనల్ని మనం పూర్తిగా దేవునికి అంకితం చేసుకోవడం.
వినయపూర్వకంగా మరియు విశ్వసనీయంగా వారి ఆధ్యాత్మిక బహుమతులను వారి సంబంధిత స్టేషన్లలో ఉపయోగించడం. (3-8)
అహంకారం అనేది మనలో ఒక స్వాభావికమైన పాపం, దాని ప్రభావానికి వ్యతిరేకంగా జాగ్రత్త మరియు రక్షణ అవసరం. పరిశుద్ధులు సమిష్టిగా క్రీస్తులో ఏకీకృత శరీరాన్ని ఏర్పరుస్తారు, ఆయనను వారి ఐక్యతకు అధిపతిగా మరియు ఉమ్మడి కేంద్రంగా ఉంచుతారు. ఈ ఆధ్యాత్మిక శరీరంలో, వ్యక్తులు వివిధ పనుల కోసం సన్నద్ధమై ఉంటారు. ఒకరి శ్రేయస్సు మరియు సామూహిక శ్రేయస్సుకు సహకరించడం మా బాధ్యత. మన సామర్థ్యాలను ప్రతిబింబించడం మరియు మన లోపాలను గుర్తించడం వినయాన్ని పెంపొందిస్తుంది.
అయితే, మన ప్రతిభను చూసి మనం గర్వపడకూడదు. అదే సమయంలో, వినయం మరియు స్వీయ-నిరాకరణ ముసుగులో ఇతరుల సంక్షేమం కోసం మనల్ని మనం అంకితం చేయడంలో అలసత్వం చెందకుండా మనం అప్రమత్తంగా ఉండాలి. "నేను ఏమీ కాదు, కాబట్టి నేను నిష్క్రియాత్మకంగా ఉంటాను" అని చెప్పడానికి బదులుగా, మన దృక్పథం, "నేను నాలో ఏమీ లేను, అందుచేత, నేను క్రీస్తు కృపపై ఆధారపడి పూర్తి స్థాయిలో కృషి చేస్తాను." మన బహుమతులు లేదా స్థానాలతో సంబంధం లేకుండా, వినయం, శ్రద్ధ, ఉల్లాసం మరియు సరళతతో మన సాధనలో నిమగ్నమై ఉందాం. మన దృష్టి వ్యక్తిగత ప్రశంసలు లేదా లాభంపై కాకుండా ఈ ప్రపంచంలో మరియు రాబోయే ప్రపంచంలోని అనేకమంది శ్రేయస్సుపై ఉండాలి.
వివిధ విధులకు ఉపదేశాలు. (9-16)
క్రైస్తవులలో చెప్పుకునే ప్రేమ నిజమైనదై ఉండాలి, మోసం మరియు నిష్కపటమైన పొగడ్తలు లేకుండా ఉండాలి. దైవిక కృపపై ఆధారపడి, వారు దయ మరియు ఉపయోగంలో ఆనందాన్ని పొందుతూ, అన్ని చెడులను అసహ్యించుకోవాలని మరియు భయపడాలని పిలుస్తారు. కేవలం మంచి పనులు చేస్తే సరిపోదు; వారికి హృదయపూర్వకంగా కట్టుబడి ఉండాలి. ఒకరి పట్ల మరొకరికి ఉన్న మొత్తం కర్తవ్యాన్ని ఒకే పదంలో పొందుపరచవచ్చు: ప్రేమ. ఇది తల్లిదండ్రులకు వారి పిల్లల పట్ల, బలవంతంగా మరియు నిర్బంధించబడని సున్నితమైన మరియు సహజమైన ప్రేమను కలిగి ఉంటుంది. దేవుడు మరియు మానవత్వం పట్ల ప్రేమ, సువార్త పట్ల ఉత్సాహంతో కలిసి, ఒక తెలివైన క్రైస్తవుడిని ప్రాపంచిక విషయాలలో శ్రద్ధగా మరియు ఉన్నతమైన నైపుణ్యాలను సంపాదించడానికి ప్రేరేపిస్తుంది.
దేవునికి సేవ చేయడం తప్పనిసరిగా ఆత్మతో మరియు పరిశుద్ధాత్మ యొక్క మార్గదర్శకత్వంలో చేయాలి. మనం మన నిరీక్షణ మరియు విశ్వాసం ఉంచినప్పుడు, ప్రత్యేకించి ఆ నిరీక్షణలో మనం సంతోషించినప్పుడు దేవుడు గౌరవించబడతాడు. ఆయనకు చేసే సేవలో చురుకైన పని మాత్రమే కాదు, బాధపడాల్సి వచ్చినప్పుడు నిశ్శబ్దంగా ఓర్పు కూడా ఉంటుంది. దేవుని కొరకు సహనం నిజమైన భక్తికి నిదర్శనం. నిరీక్షణలో సంతోషించే వారు కష్టాలను ఓపికగా సహించే అవకాశం ఉంది. ప్రార్థన యొక్క విధిలో, మనం ఉదాసీనంగా ఉండకూడదు లేదా సులభంగా అలసిపోకూడదు. దయ అనేది స్నేహితులకు, సోదరులకు మాత్రమే కాకుండా శత్రువులకు కూడా విస్తరించాలి. నిజమైన ప్రేమ శబ్ద వ్యక్తీకరణలకే పరిమితం కాదు; ఇది సాధ్యమైనప్పుడల్లా అవసరమైన వారికి నిజమైన సహాయం అందించడం.
అపరిచితులను స్వాగతించడం మరియు శపించకుండా ఇతరులను ఆశీర్వదించడం నిజమైన సద్భావనను ప్రతిబింబిస్తుంది. క్రైస్తవ ప్రేమ మనలను ఒకరి దుఃఖాలలో మరియు సంతోషాలలో పాలు పంచుకునేలా చేస్తుంది. ఆధ్యాత్మిక సత్యాలతో సరిపెట్టుకోవడానికి కృషి చేయండి మరియు విభేదాలు ఉన్నప్పుడు, ఆప్యాయతతో కూడిన ఒప్పందాన్ని కొనసాగించండి. పవిత్ర ఉదాసీనతతో ప్రాపంచిక ఆడంబరం మరియు గౌరవాన్ని పరిగణించండి; వారితో మోహము చెందకుము. దేవుడు, తన ప్రావిడెన్స్‌లో, మిమ్మల్ని ఏ ప్రదేశంలో ఉంచాడో దానితో సంతృప్తి చెందండి. పాపం తప్ప మన క్రింద ఏదీ లేదు. ఇతరులకు సమ్మతించే హృదయాన్ని పెంపొందించుకోవడానికి నేను అనే అహంకారాన్ని పాడు చేసుకోవాలి.
మరియు సహనం మరియు దయతో అందరి పట్ల శాంతియుత ప్రవర్తన. (17-21)
మానవత్వం దేవునికి వ్యతిరేకంగా మారినప్పటి నుండి, ప్రజలలో శత్రుత్వం ప్రబలంగా ఉంది. మతాన్ని స్వీకరించే వారు క్రీస్తుకు అనుగుణంగా తరచుగా సామాజిక ఆమోదంతో ఘర్షణ పడే ప్రపంచంలో విరోధులను ఎదుర్కోవాలని ఎదురుచూడాలి. చెడును చెడుతో తిరిగి చెల్లించడం మానుకోండి-అత్యున్నత అధికారం లేదా మరణానంతర జీవితాన్ని విస్మరించే జీవులకు ఆదిమ ప్రతిస్పందన మరింత సరిపోతుంది. మంచిగా మాత్రమే కాకుండా ఉద్దేశపూర్వకంగా మెచ్చుకోదగిన మరియు ప్రశంసనీయమైన లక్షణాలను ప్రదర్శించడానికి కృషి చేయండి, తద్వారా మీరు సంభాషించే వారికి మతాన్ని ప్రచారం చేయండి. సాధ్యమైనప్పుడల్లా శాంతికి దోహదపడే చర్యలను వెతకండి, దేవునికి అపరాధం మరియు మనస్సాక్షికి హాని కలిగించకుండా ఉండండి.
మీపై ప్రతీకారం తీర్చుకోవాలనే ప్రేరణను నిరోధించండి, ఇది మన అంతర్గతంగా లోపభూయిష్ట స్వభావానికి సవాలుగా ఉండే పాఠం. దీనిని ఎదుర్కోవడానికి, పరిహారం అందించబడింది: కోపానికి స్థలం ఇవ్వండి. కోపం మంటగా ఉన్నప్పుడు, అది తగ్గనివ్వండి, అది మనకు వ్యతిరేకంగా పెరగకుండా చేస్తుంది. మన కర్తవ్యం నిస్సందేహంగా వివరించబడింది మరియు నిరంతర దయ మన శత్రువులను మృదువుగా చేయడంలో విఫలమైతే, మనం ప్రతీకారం తీర్చుకోకూడదు. బదులుగా, వారు ప్రతీకారం తీర్చుకోవాల్సిన దేవుని కోపాన్ని ఎదుర్కొంటారు. ముగింపు పద్యం లోకం తరచుగా తప్పుగా అర్థం చేసుకున్న భావనను పరిచయం చేస్తుంది: సంఘర్షణలలో, ప్రతీకారం తీర్చుకునే వారు చివరికి ఓడిపోతారు, అయితే క్షమించేవారు విజేతలుగా నిలుస్తారు. చెడుకు లొంగిపోవద్దు; వాటిని మార్చడం ద్వారా లేదా మీ స్వంత శాంతిని కాపాడుకోవడం ద్వారా హానికరమైన ఉద్దేశాలను అధిగమించడం నేర్చుకోండి. ఈ పద్ధతిలో వారి ఆత్మను పరిపాలించే వ్యక్తి శక్తిమంతుని కంటే గొప్పవాడని భావిస్తారు. దేవుని పిల్లలు ఆ విధంగా అనుభూతి చెందడానికి మరియు ప్రవర్తించడానికి అతని ఆత్మ యొక్క శక్తి అన్ని భూసంబంధమైన ఆనందాల కంటే తమకు మధురమైనదని ధృవీకరించవచ్చు.