మానవ వ్యవహారాలలో మార్పులు. (1-10)
స్థిరమైన మార్పుతో గుర్తించబడిన ప్రపంచంలో శాశ్వతమైన ఆనందాన్ని ఆశించడం భ్రమలకు ఖచ్చితంగా మార్గం. మన ప్రస్తుత పరిస్థితులకు అనుగుణంగా మన బాధ్యత మరియు జ్ఞానం ఉంది. ప్రపంచాన్ని పరిపాలించడానికి దేవుని సమగ్ర పథకం కాదనలేనిది తెలివైనది, న్యాయమైనది మరియు దయతో కూడుకున్నది. కాబట్టి, శ్రేష్ఠమైన ప్రయత్నాలకు అనుకూలమైన అవకాశాలను మనం సద్వినియోగం చేసుకోవాలి. మన మరణాల యొక్క అనివార్యత మరింత దగ్గరగా ఉంటుంది, శ్రమ మరియు కష్టాలు మన జీవితాల్లో విస్తృతంగా ఉన్నాయి. ఈ సవాళ్లు మనకు ఎల్లప్పుడూ ఒక ఉద్దేశ్యాన్ని కలిగి ఉండేలా చూడడానికి మాకు అందించబడ్డాయి; పనికిమాలిన జీవితాన్ని గడపడానికి ఎవరూ ఈ ప్రపంచంలోకి తీసుకురాబడలేదు.
దైవిక సలహాలు మారవు. (11-15)
ప్రతిదీ దేవుడు అనుకున్నట్లుగానే ఉంది, మనకు కనిపించే విధంగా అవసరం లేదు. మన హృదయాలు ప్రాపంచిక చింతలు మరియు శ్రద్ధలతో ఎంతగా మునిగిపోయాయి, వాటిలో దేవుని ప్రభావాన్ని గ్రహించడానికి మనకు సమయం మరియు వంపు లేదు. ప్రపంచం మన హృదయాలను ఆక్రమించడమే కాకుండా దేవుని సృష్టి యొక్క అందం గురించి అపోహలను కూడా పెంచింది. మనం కేవలం మన కోసమే పుట్టామని నమ్మడం ఒక అపోహ; బదులుగా, ఈ సంక్షిప్త మరియు అనిశ్చిత జీవితంలో మంచి చేయడమే మా ఉద్దేశ్యం. దయతో కూడిన చర్యలలో పాల్గొనడానికి మనకు పరిమిత సమయం మాత్రమే ఉంది, కాబట్టి మనం దానిని సద్వినియోగం చేసుకోవాలి. దైవిక ప్రావిడెన్స్‌లో సంతృప్తిని పొందడం అంటే అన్ని సంఘటనలు చివరికి దేవుణ్ణి ప్రేమించే వారి శ్రేయస్సుకు దోహదపడతాయని విశ్వాసం కలిగి ఉంటుంది. ప్రజలు ఆయనను గౌరవించేలా దేవుడు ప్రతిదానిని నిర్దేశిస్తాడు. ప్రపంచం ఉంది, ఉంది, అలాగే ఉంటుంది. మనకు ఎలాంటి ప్రతికూలత ఎదురవ్వలేదు, మానవాళికి ప్రత్యేకమైన ఎలాంటి టెంప్టేషన్‌ను మనం ఎదుర్కోలేదు; మనం అనుభవించేవన్నీ అందరికీ సాధారణం.
ప్రాపంచిక శక్తి యొక్క వ్యర్థం. (16-22)
దేవుని పట్ల గౌరవం లేకుండా, మానవత్వం కేవలం వ్యర్థం; ఇది నిర్లక్ష్యం చేయబడినప్పుడు, అధికార స్థానాల్లో ఉన్నవారు తమ అధికారాన్ని దుర్వినియోగం చేయవచ్చు. ఇంకా, మన జీవితాల గుమ్మం వద్ద వేచి ఉన్న మరొక న్యాయమూర్తి ఉన్నారు. దేవుని దివ్య ప్రణాళికలో, అన్యాయాలను సరిదిద్దడానికి ఒక సమయం ఉంది, అయినప్పటికీ మనం దానిని గ్రహించలేకపోవచ్చు. ఈ ప్రపంచాన్ని తమ ఏకైక దృష్టిగా ఎంచుకోవడం ద్వారా ప్రజలు తమను తాము క్రూరమృగాల స్థాయికి తగ్గించుకుంటారని గ్రహించాలని సోలమన్ తన కోరికను వ్యక్తపరుస్తున్నట్లు కనిపిస్తాడు, ప్రస్తుత సమస్యలతో మరియు భవిష్యత్తులో జవాబుదారీతనం యొక్క అవకాశాలతో భారం పడుతున్నారు. మానవత్వం మరియు జంతువులు రెండూ అవి ఉద్భవించిన ధూళికి తిరిగి వస్తాయి. మన భౌతిక శరీరాలు లేదా వారి సామర్థ్యాలపై గర్వపడటానికి మాకు చాలా తక్కువ కారణం ఉంది. ఏది ఏమైనప్పటికీ, మానవుల యొక్క హేతుబద్ధమైన ఆత్మ మరియు జంతువుల ప్రాణశక్తి మధ్య వ్యత్యాసాన్ని కొంతమంది నిజంగా గ్రహించారు మరియు దానిని సరిగ్గా ఆలోచించేవారు కూడా తక్కువే. మానవ ఆత్మ అధిరోహించి, తీర్పు ఇవ్వబడుతుంది, ఆపై సంతోషం లేదా దుఃఖం యొక్క మార్పులేని స్థితిలో స్థిరపడుతుంది. దీనికి విరుద్ధంగా, జంతువుల ఆత్మ భూమికి దిగిపోతుంది, మరణంతో నశిస్తుంది. క్రూరమైన ఆశలు మరియు కోరికలు మృగాల వలె చనిపోవాలనే ఆలోచన చుట్టూ కేంద్రీకృతమై ఉన్నవారికి ఇది నిజంగా విచారకరం. అస్తిత్వం యొక్క శాశ్వతత్వం నెరవేర్పు యొక్క శాశ్వతత్వంగా ఎలా రూపాంతరం చెందుతుంది అనే దాని గురించి బదులుగా విచారిద్దాం. ఇది ద్యోతకం యొక్క ప్రాథమిక లక్ష్యం. యేసు దేవుని కుమారునిగా మరియు పాపులకు ఆశాజ్యోతిగా ఆవిష్కరించబడ్డాడు.